Melê minafiq

Mele her sibê zu dîçe mizgeftê , ku banga sibê bike lê dinhêre yek pêşiya wî hatî ye mizgeftê lo quncekî de runiştî ye.
Lê du jinê wî gundî yî hebun.
Mele di dilê xwe de difikire dibê ev mêrê du jina ne,çi qedr qîmet a mêrê xwe digrin û sibê zu her tiştê wî amade dikin dişeynin mizgeftê.
Ji dilê xwe de dibêje çi jinê bi xêr in .
Lê nizane gundî yê feqîr derdê jinê xwe vê seetê xwe davêje mizgeftê bila dengê jina neyê guhê wî.
Rojekî dîsa gundî şeveqê de li mizgeftê de ye xwere quncekî pala xwe daye dîwar benda mele ye
Mele dikeve hundir lê dipirse dibê barikem meriv mêrê du jina be pir tiştekî başe.
Gundî di dilê xwe de difikire dibê Erê seyda pir başe pir qedr qîmet a meriv digrin.
Mele dibê min nîyete ezê jî xwere Jineke din bîhnim gundî dibê bîhne.
Û çendek dikeve navberê de mele jine ke din tîne.
Rojekî gundî dîsa şev de dîçe mizgeftê dêna xwe didê mele pêşîya wî hatiye mizgeftê.
Mele dibêje hey xwedê mala te xerab bike ma tu agir da buyî te çima ez kirime nav agir da.
Gundî dibêje seyda min dengê defê dur ve xweşe ku meriv dîçe nêzîk hej jî quna meriv dikeve.